Mensenhandel
Mensenhandel – Wat is dat?
Mensenhandel is het moderne woord voor slavernij. Hoewel het woord “handel” de nadruk legt op de economische aspecten, is de handeling hetzelfde: het beheersen van anderen zodat zij niet vrijuit weg kunnen gaan en gedwongen zijn om te doen wat de handelaren hen opdragen.
De officiële definitie van mensenhandel is:
- De werving, het vervoer, de overdracht, de huisvesting of de ontvangst van een mens door gebruik te maken van geweld, fraude, bedrog of dwang, of het geven of aannemen van onwettige betalingen met als doel seksuele uitbuiting of dwangarbeid.
Historisch gezien wordt met het begrip “slavernij” een breed scala aan toestanden beschreven. In het Oude Testament stond God een bepaalde vorm van slavernij toe, zodat er voor de armen gezorgd kon worden. De dienaren sloten meestal vrijwillig een arbeidsovereenkomst in ruil voor de middelen om een schuld af te betalen. Zij mochten vertrekken wanneer hun schuld was afbetaald of zij mochten permanent blijven als deze werksituatie hen beviel. In onze moderne tijd zouden wij dit “contractarbeid” noemen.
Mensenhandel staat gelijk aan slavenhandel. In geval van slavenhandel wordt een mens ontvoerd (wat volgens het Oude Testament met de dood bestraft moest worden) of gedwongen, of wordt een mens in slavernij geboren. Hun persoon is eigendom van de handelaar. Dit is de vorm van slavernij die vóór de Burgeroorlog voorkwam in het zuiden van de Verenigde Staten. Deze vorm van slavernij is absoluut onbijbels.
Mensenhandel in het heden
Arbeid en seks zijn de twee belangrijkste soorten mensenhandel, al bestaat er ook een groeiende markt voor het oogsten van organen, plegers van zelfmoordaanslagen en zelfs het “oogsten” van kinderen: meisjes en vrouwen worden zwanger gemaakt zodat de handelaar het daaruit voortkomende kind kan verkopen. Mensenhandel voor arbeid komt vooral voor in agrarische maatschappijen, zoals de cacaovelden van Ivoorkust waar duizenden ontvoerde kinderen uit Mali de cacaobonen plukken. Maar het komt ook veel voor in restaurants en hotels. Wanneer een stad een belangrijk sportevenement of een grote politieke bijeenkomst organiseert, dan zijn er vaak duizenden tijdelijke werkers nodig die allemaal schone kamers en eetgerei nodig hebben. Mensenhandelaars transporteren hun slachtoffers dan naar de plaats waar zij nodig zijn.
Het grootste percentage van de mensenhandel heeft te maken met seksuele slavernij. Tachtig procent van alle slachtoffers van mensenhandel die naar een ander land worden gebracht, zijn vrouwen en meisjes; zeventig procent van hen wordt ingezet als slaven in de sekshandel. Maar ook mensen die ingezet worden als arbeidsslaven worden vaak seksueel lastiggevallen of misbruikt. Deze seksslaven worden gebruikt als prostituees of exotische danseressen, in massagesalons en in de porno-industrie. Met de opkomst van het internet is het zó gemakkelijk geworden om geprostitueerde meisjes te vinden, dat in Amerika zelfs sportteams van middelbare scholen hiervan gebruik hebben gemaakt na afloop van uitwedstrijden!
De statistieken over mensenhandel zijn onmogelijk te verifiëren. Men schat dat er alleen al in de VS op zijn minst 200.000 kinderen het risico lopen seksueel uitgebuit te worden. De gemiddelde leeftijd van een meisje dat voor het eerst in de mensenhandel terecht komt ligt tussen 12 en 14 jaar – en men denkt dat deze leeftijd nog lager is voor jongens. Vaak zijn het de ouders of andere familieleden die deze zeer jonge kinderen verkopen om aan geld te komen voor voedsel of drugs. In de Verenigde Staten verdienen zij voor hun handelaren zo'n $32.000 per jaar. In Nederland kan dat oplopen tot maar liefst $250.000 per jaar (€195.000); in Derde Wereld-landen verdienen de slachtoffers soms net genoeg om het avondeten voor het gezin te betalen. De sekshandel is snel op weg om de meest lonende tak van de misdaad te worden, meer zelfs dan wapen- en drugshandel. Je kunt een geweer of een kilo cocaïne immers maar één keer verkopen, maar je kunt een meisje tientallen keren per nacht verkopen. UNICEF schat dat er in de afgelopen dertig jaar ongeveer dertig miljoen kinderen in de sekshandel zijn misbruikt. Ruwweg de helft van alle slachtoffers werd geworven of meegenomen door een vreemdeling, de andere helft door een vriend of familielid. Ongeveer de helft van alle handelaren zijn mannen; de andere helft bestaat uit vrouwen.
De valstrik van de mensenhandel
Mensenhandelaren werven hun slachtoffers op vele verschillende manieren. In het geval van arbeidsslaven gaat het meestal gewoon om bedrog. Vrouwen in het Zuidelijke Stille Oceaangebied krijgen bijvoorbeeld een baan aangeboden als kapster in Dubai, maar worden vervolgens naar een snackbar op een legerbasis in Irak vervoerd. In krantenadvertenties worden banen aangeboden die niet bestaan. En een vrouw die denkt een tijdelijke baan als huishoudster te hebben gevonden, bijvoorbeeld voor een jaar, komt erachter dat ze niet meer kan ontsnappen. In 2010 werden vierhonderd immigranten uit Thailand bevrijd uit hun slavernij op boerderijen op Hawaï. Handelen ontnemen hun slachtoffers meestal al hun identiteitspapieren, leren hen om de politie te vrezen en houden hen afgezonderd van de buitenwereld. Zij vertellen hun slachtoffers ook dat zij eerst de “onkosten” moeten betalen van het geboden eten en onderdak, voordat zij mogen vertrekken. Die bedragen worden natuurlijk enorm overdreven. Wanneer slachtoffers uit hun moederland worden verwijderd, dan is dit een bijzonder effectieve methode, omdat taalverschillen dan een grote barrière vormen wanneer het slachtoffer hulp wil zoeken.
De internationale sekshandel is hiermee vergelijkbaar. Het is heel normaal dat vrouwen uit de handel in Bangkok naar hun dorpjes in het noorden terugkeren en daar jonge meisjes beloven dat zij in Bangkok een goede baan kunnen vinden, of een rijk vriendje of genoeg geld om voor hun families te zorgen. Wanhopige vrouwen in Oost-Europa zijn altijd op zoek naar goede banen. Helaas leiden veel aangeboden banen naar seksslavernij in Turkije, Griekenland of elders. Kinderen in weeshuizen zijn ook bijzonder kwetsbaar: meisjes weten dat ze nergens naartoe kunnen, wanneer ze de leeftijd hebben bereikt waarop ze het weeshuis moeten verlaten. En negentig procent van alle vrouwen die vanuit Noord-Korea naar China vluchten komt in de sekshandel terecht.
In de Verenigde Staten worden verschillende methoden toegepast. Sommige meisjes worden op straat ontvoerd. Sommigen worden door kennissen bedreigd of bedrogen. Anderen worden verkocht wanneer ze een avondje bij vriendjes blijven slapen. En wanneer een meisje van huis wegrent, dan is het zeer waarschijnlijk dat ze binnen 48 uur een aardige man zal ontmoeten die een maaltijd voor haar koopt en haar een slaapplaats aanbiedt. Pas later zal zij zich realiseren wat ze zal moeten doen om die vriendelijkheid terug te betalen.
Recente aanpak van mensenhandel
Het heeft even geduurd voordat de maatschappij reageerde op de werkelijk aard van de mensenhandel, maar er vinden nu snelle veranderingen plaats. Op de eerste plaats vindt er een verandering plaats in de terminologie. Er is natuurlijk geen mens die een “kindprostituee” is. Het woord “prostituee” impliceert een keuze; maar mensen jonger dan 18 is niet toegestaan om voor prostitutie te “kiezen”. In plaats daarvan spreken we nu van een “geprostitueerd kind”. Als zij onder het bewind staat van een souteneur, dan wordt die beschouwd als een mensenhandelaar. Maar zelfs als zij zelf de afspraakjes maakt en het geld houdt, dan wordt de klant als de mensenhandelaar beschouwd.
Ook de sterke arm van de wet verandert de manier waarop slachtoffers van mensenhandel worden behandeld. Geleidelijk beginnen de autoriteiten zich te beseffen dat het kind een slachtoffer is en dat de handelaar en de klant die haar koopt de werkelijke criminelen zijn. Helaas zijn er vaak niet genoeg middelen beschikbaar om de slachtoffers te helpen. De uitvoerende macht doet er alles aan om meisjes te redden en hen van de straat te houden. Maar een jeugdgevangenis is bedoeld voor jongeren die een misdaad hebben begaan, opvangcentra zijn voor volwassen vrouwen en de pleegzorg is niet uitgerust om af te rekenen met een dergelijk langdurig en vreselijk misbruik.
Maar God heeft de slachtoffers van mensenhandel niet uit het oog verloren. Hij houdt van hen en Hij heeft een goed plan voor hen.
Wat is uw reactie?
