Paaseiland
Paaseiland - Het eiland zelf
Veel mensen vinden de geschiedenis van Paaseiland bijzonder fascinerend. Op Paaszondag, 5 april 1722, meerde een Nederlandse kapitein, Jacob Roggeveen genaamd, aan bij het eiland dat bekend stond als "Te Pito o Te Henua", wat "Het middelpunt van de wereld" betekent. Kapitein Roggeveen gaf het eiland de nieuw naam "Paaseiland". Het eiland bevindt zich ongeveer 3500 kilometer van de Chileense kust en is het meest afgelegen bewoonde eiland ter wereld. Het eiland heeft een oppervlak van slechts 164 vierkante kilometer en drie inactieve vulkanen. Maar technisch gesproken is het eiland zelf één grote massieve vulkaan die meer dan 3000 meter boven de oceaanbodem uitsteekt! Paaseiland was ooit een weelderige rustplaats voor trekvogels en andere wilde dieren, maar is nu door overbevolking en slechte landbouwtechnieken beroofd van zijn oorspronkelijke bebossing.
Aanvankelijk werd het eiland bevolkt door reizigers van de Marquesaseilanden, een onderdeel van Frans-Polynesië. Deze bewoners brachten rijke godsdienstige en artistieke culturen met zich mee. Toen de voedselketen verstoord werd door de bevolkingsgroei, leidde dit tot hongersnood en zelfs kannibalisme. De overlevenden waren overgeleverd aan de genade van slavenhandelaren uit andere landen en de overheersing door landen als Peru en Chili. Al deze moeilijkheden brachten ook verschillende verwoestende ziektes met zich mee.
Paaseiland - Culturele ontwikkeling
Er wordt al heel lang gespeculeerd over de culturele ontwikkeling van het eiland. Omdat het eiland bestaat uit vulkanisch gesteente, gebruikten de vroege bewoners dit materiaal om gigantische beelden te maken. Sommigen beelden zijn bijna 4,5 meter hoog met een gewicht van ongeveer 14 ton. Dit was de reden dat de rijke bebossing verdween. De dorpelingen gebruikten de bomen al in 700 na Christus om deze gigantische stenen over het eiland te vervoeren. De meeste van de resterende beelden staan in een rij langs de kustlijn en lijken over de zee uit te staren. Hun gezichten en lichamen lijken op soortgelijke beelden in Polynesië, maar ze hebben een unieke ontwikkeling doorgemaakt. De beeldencultus symboliseert mannelijke dominantie en macht in de sociale structuur van de bewoners. De oorspronkelijke bewoners geloofden niet alleen dat de beelden symbolen waren voor kracht en aanzien, maar ook dat er een heilige geest in huisde.
De wereldwijde kennis over de vreemde beelden van het Paaseiland heeft geleid tot een groot aantal interessante theorieën, waarvan er geen enkele door de wetenschap wordt bevestigd. Een man schreef dat een zeevloot die olifanten vervoerden door een tyfoon van hun koers werd geblazen en zo op het eiland strandde. De spierkracht van de olifanten zou vervolgens gebruikt zijn om de monumenten te verplaatsen. Een andere man, Tom Gary genaamd, suggereerde dat het Paaseiland energie van Mexico naar Zuid-Amerika zond. Berichten die op de beelden worden gevonden zouden diagrammen zijn die uitleggen hoe driedimensionale kopieën kunnen worden gemaakt. Dan is er ook een groep mensen (dezelfde mensen die in Atlantis geloven) die gelooft dat het Paaseiland feitelijk een gezonken continent is. Modern sonaronderzoek heeft aangetoond dat deze theorie onjuist is. Natuurlijk kunnen we de ruimtereizigers niet achterwege laten. Jazeker, de wezens die de piramides in Egypte bouwden, stopten ook op het Paaseiland om al die beelden te maken. Er zijn talloze boeken over het eiland geschreven door mensen die het eiland nooit bezocht hebben en hun huiswerk dus eigenlijk niet goed gedaan hebben.
Paaseiland - De New Age interpretatie
Aanhangers van de New Age beweging zijn betoverd door het Paaseiland, Stonehenge en de Egyptische piramides. Men spreekt zelfs over mystieke energievelden en buitenaardse invloeden. De mysteries van deze beschaving uit de oudheid hebben tot een groot aantal verschillende theorieën geleid, en vandaag de dag beschouwen vele New Agers het eiland als een spirituele locatie.
De beelden die over de zee uitkijken zijn een aandoenlijke herinnering aan het feit dat de mens voortdurend op zoek is en verlangt naar een vredige en harmonieuze bestemming. Wat de bedoeling van de vroege bouwers ook is geweest voor deze beelden, het enige wat resteert is slechts een gevoel van verlies en hopeloosheid.
Wat is uw reactie?
